Onze Geschiedenis

De Start

Het is allemaal begonnen in het begin van het jaar 1990, toen werden John Brusselers en zijn toenmalige vrouw Wilma gewezen op de leegstaande cafetaria aan de Leunisdijk te Esch.

John en Wilma waren in die tijd al vele jaren werkzaam in de horeca. Hij als DJ en Zij als barvrouw en wilde na al die jaren opgedane ervaring ook wel eens voor zichzelf een horecaonderneming starten. Toen werden zij gewezen op het leegstaand pand aan de Leunisdijk wat op dat moment in bezit was van de gebroeders van der Doelen uit St.Michielsgestel. De daarin gevestigde cafetaria had een nogal omstreden verleden met een aantal gebeurtenissen in de tijd van Leen en Willy Toelen en de jaren daarna wisselden de ondernemers in het pand aan de lopende band met The Family en Champede onder andere.

De Verhuurders

De onderhandelingen met de verhuurders verliepen vrij stroef omdat die in de jaren voorafgaand aan ons initiatief om het pand te huren, geconfronteerd waren met minder goedwillende ondernemers in hun pand en daardoor het pand vele malen is gewisseld van ondernemers en het ook regelmatig leeg stond. Dus daardoor waren ze wat achterdochtig geworden en hadden ze niet zoveel vertrouwen in weer een nieuwe ondernemer. Maar na veel plussen en minnen en wat stiekeme acties van de verhuurder tijdens de onderhandelingen, kwamen we toch op het punt van overeenstemming voor de verhuur. Maar toen diende zich het volgende probleem aan, Het pand was ingericht als cafetaria en daar wilde wij een einde aanmaken gezien de historie van de vorige ondernemers, in onze ogen was er op dat moment geen ruimte voor 2 cafetaria’s in een klein dorp. Maar wel voor een cafe waar de jeugd in terecht kon. Maar daar waren de verhuurders het niet mee eens, die wilden het liever laten zoals het was, dus moesten we alle zeilen bijzetten om dat toch voor elkaar te krijgen, wat uiteindelijk resulteerde in het slopen van de cafetaria inrichting om plaats te maken voor een geheel nieuw cafe interieur, wat nu nog steeds in het cafe aanwezig is.

De Banken

De onderhandelingen bij de diverse banken liepen ook niet echt van een leien dakje. Het was toen, net zoals nu trouwens, heel lastig om een financiering rond te krijgen voor een horecaonderneming. Voor ons was dat nog eens extra lastig omdat we een geheel nieuwe onderneming wilden starten waarbij we dus geen cijfers uit het verleden konden laten zien en de banken er maar op moesten vertrouwen dat het wel goed zou komen met ons. Bij de eerste bank (die waar de boeren ook heel blij mee zijn) waar we aanklopten kregen we nul op rekest omdat die al een aantal mislukkingen hadden meegemaakt met andere ondernemers op dit adres. We werden eigenlijk uitgelachen en kregen de mededeling dat we niet goed bij ons hoofd waren.

Verder naar een andere bank die toen sponsor was van Ajax, ik dacht die durven wel wat risico’s te nemen, dus daar naartoe met ons bedrijfsplan om ze te overtuigen van onze goede bedoelingen. Dat liep ook uit op een afwijzing in eerste instantie. Toen hebben we de hulp ingeroepen van de mensen van de Heineken brouwerij, daar kende wij vanuit ons horeca verleden een paar zeer bekwame vertegenwoordigers, Henk Tromp en Jan van Laarhoven, twee mastodonten in de horecawereld, met name Jan van Laarhoven wist in combinatie met de overtuigingskracht van John, de toenmalige directeur van de ABN AMRO over te halen om toch samen met Heineken de financiering te regelen. Dat was een pak van ons hart! We konden gaan beginnen!

De Brouwerij

Door dat de brouwerij ons mede hielp met de financiering voor de inrichting van het café, viel daar niet meer zoveel te onderhandelen, maar we waren allang blij dat we in ieder geval konden starten met ons plan. Jan van Laarhoven hielp ons vooral op het financieel vlak en Henk Tromp was de aangewezen persoon om de praktische zaken mee op te zetten, zoals de eerste bestelling bij de drankenhandel en de inrichting/opstelling van de bar en tapkranen. We hebben veel te danken aan de Heineken brouwerij en zij hebben ons altijd ondersteund waar nodig. Dat heeft voor Heineken ook geen windeieren gelegd trouwens, want tot op heden zijn zij nog steeds hoofdleverancier in het café.

De Verbouwing

Omdat de inrichting van het pand voornamelijk bedoeld was om te exploiteren als cafetaria moest er wel het een en ander gesloopt en verbouwd worden. De cafetaria inrichting werd eruit gesloopt, nadat er nogal het een en ander aangepast was in de vloer, zoals riolering, waterleiding en elektra, kon het nieuwe interieur geplaatst worden. De tafels, stoelen, statafels, barkrukken en het nieuwe biljart werden naar binnen gesjouwd en geïnstalleerd.

De Opening

Mei 1990 was de officiële opening van het café, Alle notabelen van het dorp zoals de pastoor en de burgemeester en wethouder Piet van den Braak en alle andere inwoners van Esch werden uitgenodigd om dit met ons te komen vieren. Gelukkig waren er veel nieuwsgierige mensen in Esch en hebben vele de uitnodiging geaccepteerd en hebben we er een groot feest van kunnen maken. John was op dat moment ook nog actief als DJ met een eigen drive in show, dus die werd in de zaal gezet die nog helemaal afgebouwd moest worden, maar wel enigszins bruikbaar was. Ongeveer 6 maanden na de opening gaf Wilma te kennen dat dit cafe leven voor haar toch niet was wat zij ervan verwacht had en nam afscheid van het cafe en van John. Daar lag de volgende uitdaging, hoe ga ik dat in mijn eentje oplossen, maar gelukkig met hulp van familie/schoon familie is het allemaal goed gekomen, John moest zijn baan opzeggen bij Van Geel en moest zich fulltime inzetten voor het cafe en dat ging prima.

In die tijd stond het dorp Esch ook bekend om discotheek De Keulse Kar, die trok vele bezoekers uit de omringende dorpen en daar heeft menigeen zijn liefde voor het leven gevonden. Omdat het vooral op zaterdagavonden druk was in het dorp hebben wij daar ook van kunnen profiteren doordat vooral de jonge mensen uit Esch zich verzamelden in het cafe vanaf een uur of 7 en omstreeks 10 uur gingen de meiden vast naar de Keulse kar en de jongens kwamen dan later wel….Dat deden de meesten dan ook rond 12 uur en kwamen dan net voor 2 uur weer terug voor het eten van de heel populaire Pizzabroodjes, die waren niet aan te slepen. Met als gevolg dat wij tot s’nachts 3 uur broodjes stonden te verkopen, dat werd natuurlijk niet erg gewaardeerd door onze naaste buren, want dat gaf nogal wat rumoer op straat, dus in goed overleg met hun besloten dat we toch echt om 2 uur moesten sluiten. Dus degene die nog een beetje wilden eten na het stappen moesten voor 2 uur geweest zijn en dat lukte ook prima.

De Zaal

De zaal was in die tijd dat wij er begonnen nog niet afgebouwd, de muren stonden er, het dak lag erop, toiletten waren aanwezig en er stond een bar in dus we konden er wel gebruik van maken al was het wel behelpen. Er was nauwelijks verlichting, er was geen plafond en de muren waren niet afgewerkt. Dus daar lag nog een uitdaging voor ons om dat toch enigszins toonbaar te maken. John werkte toendertijd ook nog bij van Geel systems in Boxtel een producent van o.a. systeemplafonds, “toevallig” kwam er een hele partij plafonddelen terug van een project dat afgekeurd was, wij hebben dat overgenomen en opnieuw laten poedercoaten in een bordeaux rode kleur. (in de begin jaren negentig was zo’n beetje alles cremekleurig in combinatie met bordeaux rood) Daarna hebben we het plafond in de zaal aan laten brengen en de verlichting erin gemaakt. De muren laten stukken en texen en door Verhagen interieurbouw de lambrisering aan laten brengen. We konden van start met het organiseren van feesten en partijen, iets waar een grote behoefte aan was in Esch want in die tijd kon je alleen terecht in het gemeenschapshuis voor een feestje.

De Keuken

Omdat we begonnen met het organiseren van feesten en partijen moest de keuken ook aangepast worden want we wilden in het cafe ook wat eten gaan verkopen en in de zaal warme en koude buffetten gaan verzorgen. In die tijd was Chris van Aalst, toen nog uitbater van de Keulse Kar ook actief in de handel van gebruikte keukenapparatuur dus daar eens mee gaan praten en via hem konden we een gedeelte van een grote ziekenhuis keuken overnemen. Die werd door John op maat en passend gemaakt en ingedeeld zodat we met die apparatuur in een betrekkelijk kleine ruimte toch goed uit de voeten konden.

De Bouwvakkers

Meteen na de opening van ons cafe kwamen er op zaterdagmiddag vele bouwvakkers naar het cafe, meestal zo rond een uur of drie meteen na het (zwart) karweien om bij ons het weekend in te luiden en veel bier te drinken! De zaterdagmiddag werd gevuld met een heleboel sterke verhalen verteld door metselaars, oppermannen, stratenmakers, kraanmachinisten, timmermannen en nog verschillende aannemers. De stratenmakers lieten ook regelmatig zien dat ze niet alleen sterke verhalen konden vertellen maar ook daadwerkelijk sterk waren! dat werd gedemonstreerd door het optillen van het biljart of om iemand aan de kapstok te hangen. Vele jaren hebben we al die vaklui voorzien van veel plezier, bier en veel eten!

De Voetbalclub

Ook op zaterdagmiddag kwamen de voetballers van El Pumpa naar het cafe om te verzamelen en daarna te vertrekken voor een potje voetbal in de cafevoetbal competitie. Deze voetballers kwamen vooral uit Boxtel en werden na een paar weken aangevuld met voetballers uit Esch. De jongens uit Boxtel kende John vooral uit zijn tijd als DJ in de Keistamper op de markt in Boxtel. Onder leiding van Patrick van Overdijk werden de tactische en technische lijnen uitgestippeld, later werd dat overgenomen door Michael Ossenblok, beter bekend als Takki. Vele jaren hebben we ook met hen plezier gehad met als hoogtepunt het kampioenschap in 1996.

Bijzondere gebeurtenissen…

Bij het runnen van een dorpscafé kom je ook wel eens in onverwachte situaties, om er maar eens een paar te noemen, eens kwam er een onbekende gast in het cafe op een zaterdagmiddag, die nogal behoorlijk wat bier bestelde, en zoals dat toentertijd gebruikelijk was werd het verbruik van de gasten opgeschreven om op het einde van het bezoek af te rekenen, maar daar liep het mis. De gast vertelde dat hij geen geld bij zich had en dat ik het maar even moest onthouden tot een volgende keer. Iets wat bij bekende gasten wel vaker gebeurde, maar bij deze gast die ik totaal niet kende en ook aan alle kanten uitstraalde dat hij de zaak wilde oplichten vond ik dat niet zo’n goed idee dus daarom de man toch maar verzocht dat hij het op een of andere manier ter plekke zou oplossen. Dat was die niet van plan en er ontstond een discussie met als resultaat dat John hem bij kop en kont vast pakte en hem al rollend over de grond naar buiten werkte om voorgoed afscheid te nemen van deze man. Nu komt het mooie van dit verhaal, tijdens de worsteling om de man buiten te krijgen, viel er zoveel geld uit zijn zakken dat daarmee de openstaande rekening volledig betaald was.

Een andere gebeurtenis die ik ook nooit zal vergeten was het moment dat een groepje van onze vaste klanten het idee hadden opgepakt om een keer met een man of 7 te gaan vissen in de forellenvijver van de Moosdijk in Oirschot. Zo gezegd, zo gedaan, de mannen vertrokken na een paar pilsjes richting de visstek en kwamen op het einde van de middag weer terug in het cafe met allemaal een emmer met de gevangen vissen. Die werden triomfantelijk naast de barkruk gezet om later mee naar huis te nemen. Je kan je voorstellen dat 7 emmers vol met vissen een nogal penetrante geur verspreiden, maar goed het was gezellig en het bier stroomde rijkelijk. Tegen het einde van de middag kregen de vissers ook honger en bestelde bij John wat uitsmijters en de toen beroemde portie sate’s, John was op dat moment alleen dus moest tussen het tappen door het eten bakken, dat ging toen nog wel als we de keukendeur open lieten staan dan konden we allebei de situaties in de gaten houden. Terwijl John aan het bakken was in de keuken kwam er opeens een forel de keuken ingevlogen, dat was het sein voor de andere vissers om ook hun forellen maar de keuken in te gooien, dus john moest schuilen om niet geraakt te worden door een forel en om toch een beetje tegengas te geven aan de vissers aan de bar leek het mij wel een goed idee om dan maar met iets terug te gaan gooien, (achteraf was dat niet zo’n goed idee trouwens) Mijn munitie bestond uit een paar rekken met eieren, dus daar maar mee aan het gooien gegaan, wat resulteerde in een paar druipende vissers van het eigeel maar vooral veel eigeel op de muur achter de vissers……..

Zo zie je maar met een paar vissen en een paar rekken eieren kan je veel plezier beleven!

Binnenkort meer van onze historie!

dus graag tot ziens….